Prawo Gospodarcze Publiczne – całokształt
norm i zasad prawnych regulujących proces
oddziaływania państwa na gospodarkę za
pośrednictwem organów specjalnie w tym celu
utworzonych, mających pewne kompetencje, za
pomocą których ustalają one sytuację adresata.

Prawo Gospodarcze Prywatne – całokształt norm i
zasad prawnych, za pośrednictwem których
państwo organizuje i kontroluje działalność
gospodarczą, regulując stosunki gospodarcze
między podmiotami prawa prywatnego na zasadzie
równorzędności, nie przewidując pośrednictwa
organów władzy publicznej w realizacji i nadzorze a
powierzając je uczestnikom życia gospodarczego.

Wolność gospodarcza jako podstawa ustroju gospodarczego
Art. 20 Konstytucji
Społeczna gospodarka rynkowa oparta na wolności
działalności gospodarczej, własności prywatnej oraz
solidarności, dialogu i współpracy partnerów
społecznych stanowi podstawę ustroju
gospodarczego Rzeczypospolitej Polskiej.

Ograniczenia zasady wolności gospodarczej.
Art. 22. Konstytucji
Ograniczenie wolności działalności gospodarczej
jest dopuszczalne tylko w drodze ustawy i tylko
ze względu na ważny interes publiczny.

Art. 31 ust. 3 Konstytucji
Ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych
wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko
wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego
bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony
środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i
praw innych osób. Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty
wolności i praw.

Administracja wkracza za pomocą
aktów generalnych i
administracyjnych w sferę praw i
obowiązków jednostki tylko gdy ma
do tego wyraźne upoważnienie
wynikające z przepisów ustrojowych,
materialnoprawnych i proceduralnych
zawartych w ustawie.

Źródło: Prawo Uniwersytet Wrocławski